1985

In 1985 winnen zij de Tasse d'Or op het theaterfestival in Cannes. In Avignon worden ze bekroond met de Prix du Off. In datzelfde Frankrijk spelen ze dat jaar op 21 november hun vijfhonderdste concert. In ons land gaat op 24 december hun nieuwe show "La-La" in première in de Beursschouwburg in Brussel. Er is dat jaar in de Parijse Olympia hun optreden als Les Snaars.

Op vrijdag 13 december zijn De Strangers te gast op het Koninklijk Paleis in Brussel naar aanleiding van de zilveren bruiloft van koning Boudewijn en koningin Fabiola. Ze zingen daar drie liedjes, waaronder Den dopper. John durft het aan om aan het aanwezige publiek te vragen of de doppers aan de linker- en de rest aan de rechterzijde wil gaan staan. Den dopper hadden ze in 1978 al opgenomen en het was een vertaling van The Melodians' Rivers of Babylon, nadien succesvol gecoverd door Boney M. De Strangers staan met Den dopper de eerste juli 1978 op twee in de Vlaamse Top Tien.

We mogen bij dit alles niet vergeten dat De Strangers ook regelmatig naar het theater trokken met een avondvullende show. In 1984 is het - na "Jubilee", "Bloemmekee" en "Strangeritis" - de beurt aan "Strangerestaurant". Ze omschrijven het in hun programmaboekje als een dialekkernij voor dialectuelen. Ze dienen het programma op alsof het een meergangenmenu is. De tweede november 1985 is het opnieuw prijs in de Vlaamse Top Tien. Dan schitteren ze daar op één met 'n Antwârpse griet, u wellicht bekender in de oren klinkend als London girls van Chas & Dave.

Fred speelt zich in zijn eentje in de kijker met zijn project Trillion. De twaalfde oktober 1985 staat hij in de Top Dertig met het samen met John Vijdt geschreven Belgian girl.

Tot zijn eigen verbazing wordt hij gevraagd om op te treden tijdens "Marktrock" op de Oude Markt in Leuven. Guido had nochtans zijn imago niet mee. "Ik paste niet in het plaatje van ideale schoonzoon, een imago waar Vlaamse zangers destijds hardnekkig naar streefden. Als ongeschoold muzikant roeide ik met de riemen die ik op dat moment voorhanden had. Vrolijk fluitend trok ik mij van dit alles niets aan en deed naarstig voort. Met een nul aan scholing kwam ik als straatzanger terecht op de keurig geboende planken van theaters en cultuurhuizen in Vlaanderen en Nederland." En dan gaat Guido pas echt de baan op. Het buitenland wenkt. "Met het muziekcircus Boulevard of Broken Dreams ging ik op tournee en trad op in Parijs en Hamburg. Ik werd geïnterviewd voor "Playboy" en "Penthouse". Kortom, ik was beroemd en ik had nog niet eens een plaatje opgenomen. Het bezorgde me niet de geringste frustratie. Ik wist dat mijn tijd nog moest komen. Bovendien beschouwde ik het zangerschap nog altijd als een taak en niet als een carrière."